صرف وقت و هزینه برای ایجاد زیستگاهی که بتواند زنبورهای وحشی را جذب و حمایت نماید ، نه تنها یک روش مناسب در کمک به گرده افشانی و افزایش محصولات کشاورزی است، بلکه در مدت زمان کوتاهی هزینه های انجام شده را جبران خواهد نمود.
در سالهای اخیر محققین ،کشاورزانی را که محصولات تولیدی آنها وابسته به گرده افشانی است متقاعدکرده اند که در حاشیه مزارع خود گلهای وحشی بکارند. نتایج مثبت این کار و بازگشت هزینه های مالی، کشاورزان را به انجام آن ترغیب نموده است.
در یک مطالعه موردی در محدوده اطراف یک مزرعه بلوبری(سیاه گیله)، مخلوطی از 15 گونه دائمی از گل های وحشی بومی کاشته شد. عمل گرده افشانی در این گلها توسط زنبورهای عسل صورت می گرفت. در سال اول تعداد گرده افشانها کم بود اما بتدریج تعداد آنها فزونی گرفت به حدی که زنبورها به سمت گلهای بلو بری نیز کشیده شدند و به این ترتیب دانه های بیشتر و بزرگتری از بلوبری بوجود آمد که دلیل آن انجام بموقع و مناسب گرده افشانی توسط زنبورها بوده است .
این نتایج نشان می دهند که گسترش زیستگاه زنبورهای وحشی در کنار مزارع کشاورزی، با افزایش جمعیت زنبورها، یک اقدام موثر جهت اطمینان از وجود گرده افشانهای طبیعی توانا می باشد.